Σχετικά με το TKP/ML (Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας /Μαρξιστικό Λενινιστικό)
Το Κομμουνιστικό Κίνημα της Τουρκίας συγκροτήθηκε σε κόμμα για πρώτη φορά στις 10 Σεπτέμβρη του 1920 κάτω από την ηγεσία του συντρόφου Μουσταφά Σουπχί (Mustafa Suphi). Το κόμμα που συγκροτήθηκε στην κομμουνιστική γραμμή σε σύντομο διάστημα, εξ αιτίας μιας άθλιας συνωμοσίας έχασε όλη την ηγεσία του και το κόμμα σύρθηκε πρώτα σε μια οπορτουνιστική και μετά σε μια ρεβιζιονιστική γραμμή. Για διάστημα 50 χρόνων οργανώθηκε και λειτούργησε σε αυτή την γραμμή με ειρηνική και ρεβιζιονιστική κατεύθυνση και το προλεταριάτο έμεινε ακαθοδήγητο στην ταξική πάλη. Το κόμμα μας το TKP/ML, που συγκροτήθηκε σαν αποτέλεσμα της πάλης που ανέπτυξε ο Ιμπραήμ Καϊπάκαγια (İbrahim KAYPAKKAYA) μέσα στο TİİKP (Επαναστατικό Εργατο – Αγροτικό Κόμμα Τουρκίας), είναι το «νέο» κόμμα του ίδιου κομμουνιστικού κινήματος που ήταν κάτω από την ηγεσία του συντρόφου Μουσταφά Σουπχί. Ο σύντροφος Ιμπραήμ Καϊπάκαγια με την ίδρυση του TKP/ML στις 24 Απρίλη του 1972, διεξήγαγε έναν αδιάλλακτο και ακατάπαυστο αγώνα όχι μόνο ενάντια στην ηγεσία του TİİKP αλλά και ενάντια στον ρεβιζιονισμό, τον πασιφισμό, τον συμβιβασμό και ξεπέρασε όλα τα νέα εμπόδια που αναπτύχθηκαν απέναντι στην κομμουνιστική γραμμή.
Την ίδια περίοδο, η συμβολή της Μεγάλης Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης (Μ.Π.Π.Ε) που φώτισε το Παγκόσμιο Κομμουνιστικό Κίνημα είναι καθοριστική για την επανατοποθέτηση του κόμματος στην κομμουνιστική γραμμή. Η Μ.Π.Π.Ε με ηγέτη τον Μάο Τσετούνγκ είναι η πιο προοδευτική επανάσταση στην ιστορία που βασίστηκε στις μάζες, με τον Μαρξισμό Λενινισμό και τον Μαοϊσμό, που αναπτύχθηκε ως τρίτο στάδιο, ενάντια στον σύγχρονο ρεβιζιονισμό του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης με την ηγεσία του Χρουτσώφ και το αντεπαναστατικό κίνημα που αναπτύχθηκε στις σοσιαλιστικές χώρες που καταδίκασε τους λαούς παγκόσμια στον καπιταλισμό και στόχευε στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης προς όφελος της αστικής τάξης. Επίσης όταν το Παγκόσμιο Κομμουνιστικό Κίνημα με την ΜΠΠΕ μπήκε στην κατεύθυνση ξεκαθαρίσματος με τον ρεβιζιονισμό, ο σύντροφος Ιμπραήμ Καϊπάκαγια έγινε ο ηγέτης αυτού του κινήματος στην Τουρκία. Πήρε την θέση του ανάμεσα στους ηγέτες του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος αναπτύσσοντας τον Μαρξισμό Λενινισμό Μαοϊσμό (ΜΛΜ) στην πραγματικότητα της Τουρκίας.
Στο τέλος της δεκαετίας του 1960 τα κοινωνικά κινήματα και το επαναστατικό κύμα που εξελισσόταν παγκόσμια έζωσε και την Τουρκία. Διαμορφώθηκε ένα πολύ δυνατό επαναστατικό φοιτητικό κίνημα νεολαίας. Τον ίδιο καιρό σημαντικό είναι το αγροτικό κίνημα και ειδικά το κίνημα της εργατικής τάξης. Αυτή η κατάσταση δημιούργησε τις συνθήκες που καλλιέργησαν στην χώρα το επαναστατικό έδαφος και τροφοδότησαν τις επαναστατικές απόψεις και την διαμόρφωση κομμουνιστικής στάσης. Σ’ αυτό το περιβάλλον η Μεγάλη Εργατική Αντίσταση στις 15-16 Ιούνη του 1970, έγινε η αιτία να αποσαφηνίσει ο σύντροφος Καϊπάκαγια την σκέψη του και να καταλήξει σε συμπεράσματα για την κατεύθυνση της επανάστασης. Το 1971 οι ηγέτες της επαναστατικής νεολαίας οδήγησαν τον αγώνα σε νέο επίπεδο ιδρύοντας ένοπλες οργανώσεις και κόμματα. Ο σύντροφος Καϊπάκαγια συνέθεσε όλες τις εμπειρίες του από αυτές τις εξελίξεις, επικεντρώθηκε στην ιδεολογική πάλη και οικοδόμησε την κομμουνιστική διέξοδο σε ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική βάση.
Έτσι αναδείχθηκε το TKP/ML σαν το πρωτοπόρο κόμμα του τουρκικού προλεταριάτου.
Το TKP/ML που είναι έργο των Μαρξ, Λένιν, Στάλιν και του Μάο δέχεται σαν θεωρία της ταξικής πάλης του προλεταριάτου τον Μαρξισμό – Λενινισμό – Μαοϊσμό (ΜΛΜ) που αναπτύχθηκε για την σωτηρία όλης της ανθρωπότητας. Ο ΜΛΜ είναι τόσο προϊόν όσο και οδηγός αυτής της πάλης. Ο ΜΛΜ είναι ιδεολογία, αλλά ταυτόχρονα είναι και επιστήμη της ιστορίας. Επειδή βασίζεται στη μελέτη και κατανόηση όλης της ιστορίας, της ταξικής πάλης και του επαναστατικού κινήματος του προλεταριάτου και των εργαζόμενων μαζών στην ιστορία. Ο ΜΛΜ είναι η μόνη επαναστατική επαρκής, ικανή, πλήρως επαναστατική θεωρία της κοινωνίας και αποτελεσματική, που προβλέπει την χειραφέτηση όλων των λαών κάτω από την ηγεσία του προλεταριάτου και για αυτό οδηγεί την συνεχιζόμενη ταξική πάλη.
Λόγω αυτής της αντίληψης το TKP/ML είναι ο αντιπρόσωπος της Τουρκίας στο διεθνές προλεταριάτο.
Το βασικό πρόγραμμα της Επανάστασης στην Τουρκία με το ημι- φεουδαρχικό και ημι- αποικιακό κοινωνικό καθεστώς είναι η Νέα Δημοκρατική Επανάσταση (Λαϊκή Δημοκρατική Επανάσταση).
Στις ημι –φεουδαρχικές και ημι – αποικιακές κοινωνίες τέσσερις κύριες αντιθέσεις διαδραματίζουν ενεργό ρόλο. Αυτές οι αντιθέσεις είναι: 1- Η αντίθεση ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό και τις πλατιές λαϊκές μάζες. 2- Η αντίθεση ανάμεσα στις λαϊκές μάζες και την φεουδαρχία. 3- Η αντίθεση ανάμεσα στο προλεταριάτο και την αστική τάξη. 4- Η αντίθεση μεταξύ των μερίδων της αστικής τάξης. Ενώ στις ημι –φεουδαρχικές και ημι – αποικιακές χώρες συνυπάρχουν πολλές άλλες αντιθέσεις ανάλογες με τις συγκεκριμένες συνθήκες κάθε χώρας, αυτές οι τέσσερις αντιθέσεις είναι οι κύριες που καθορίζουν την κατεύθυνση και τον χαρακτήρα της Λαϊκής Δημοκρατικής Επανάστασης που είναι αποτελεσματική σ’ αυτές τις χώρες.
Η κατεύθυνση της λύσης της αντίθεσης ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό και τον λαό μιας ημι – αποικιακής χώρας προκειμένου να εκδιωχθεί ο ιμπεριαλισμός είναι ο εθνικός αγώνας για ανεξαρτησία. Η κατεύθυνση λύσης της αντίθεσης ανάμεσα στον λαό και την φεουδαρχία είναι ένας επαναστατικός εμφύλιος πόλεμος ενάντια στη φεουδαρχία. Ο εθνικός αγώνας και ο επαναστατικός εμφύλιος πόλεμος συνδέονται στενά και αναπόσπαστα. Αυτές οι δυο αντιθέσεις μπορεί να έρχονται στο προσκήνιο πότε η μια πότε η άλλη. Επειδή οι ημι-αποικιακές και ημι-φεουδαρχικές χώρες βρίσκονται κάτω από την κυριαρχία του ιμπεριαλισμού η κύρια αντίθεση είναι ανάμεσα στον λαό και την φεουδαρχία. Στις ίδιες χώρες με στρατιωτική κατοχή του ιμπεριαλισμού η αντίθεση λαού ιμπεριαλισμού έρχεται μπροστά και γίνεται κύρια. Η πιο αντιδραστική καταπίεση της φεουδαρχίας και του ιμπεριαλισμού που ο ένας στηρίζεται στον άλλο, θα τελειώσει με την Λαϊκή Δημοκρατική Επανάσταση. Όταν τελειώσει η εξουσία των αστικών τάξεων και αυτή η αντίθεση θα λυθεί.
Το TKP/ML εμμένει σθεναρά στην προσέγγιση « η κατεύθυνση της ανατροπής της αντεπαναστατικής βίας είναι η επαναστατική βία». Υποστηρίζει ότι η Λαϊκή Δημοκρατική Επανάσταση θα πετύχει με ένα μακρύ και σκληρό λαϊκό πόλεμο. Ο Λαϊκός μας Πόλεμος αποτελείται από τρία στάδια, την στρατηγική άμυνα, στρατηγική ισορροπία και την στρατηγική επίθεση.
Ο Λαϊκός Πόλεμος στη χώρα μας θα είναι ένας πόλεμος αγροτών. Το προλεταριακό κόμμα στηριζόμενο στους φτωχούς και μεσαίους αγρότες θα αναπτύξει τον ένοπλο αγώνα στις αγροτικές περιοχές, θα δημιουργήσει απελευθερωμένες περιοχές, αυτές οι περιοχές, διευρύνοντας την στρατηγική του Παρατεταμένου Λαϊκού Πολέμου, θα περικυκλώσουν τις πόλεις και τέλος με τη μαζική εξέγερση στις πόλεις και αφού εξασφαλιστεί ο έλεγχος σε εθνικό επίπεδο θα περάσει η εξουσία στον λαό. Ο Λαϊκός Πόλεμος θα πραγματοποιηθεί ως παρατεταμένος πόλεμος και ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός θα συγκροτηθεί σε αυτόν τον πόλεμο. Επίσης, μέσα στον παρατεταμένο πόλεμο θα οικοδομηθεί το Ενωμένο Μέτωπο του Λαού που θα αποτελείται από την εργατική τάξη, τους αγρότες, τους μικροαστούς και την εθνική αστική τάξη. Το Ενωμένο Μέτωπο του Λαού θα ιδρυθεί κάτω από την ηγεσία της εργατικής τάξης με την συνεργασία των εργατών – αγροτών. Η εξουσία που θα ιδρυθεί στο τέλος της επανάστασής μας θα είναι η Λαϊκή Δημοκρατική Δικτατορία με επικεφαλής το προλεταριάτο.
Το προλεταριάτο της Τουρκίας είναι τμήμα του διεθνούς προλεταριάτου, τα συμφέροντά του είναι συμβατά με την πάλη προς τον κομμουνισμό του διεθνούς προλεταριάτου. Το κόμμα μας υπηρετεί τον κομμουνισμό στο βαθμό που βασίζεται στην υλοποίηση τους. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό που καθορίζει τον κομμουνιστικό χαρακτήρα του κόμματός μας. Η κομμουνιστική κοινωνία θα είναι το τελικό αποτέλεσμα της ταξικής πάλης του προλεταριάτου για τον σοσιαλισμό σε κάθε χώρα. Σ’ αυτό το πλαίσιο το κόμμα μας με τον ιστορικό ρόλο και την ευθύνη υιοθετεί την αντίληψη της ταξικής πάλης και της κοινωνικής προόδου, προχωρά με επαναστάσεις, από τη Νέα Δημοκρατική Επανάσταση στον Σοσιαλισμό και από εκεί στον Κομμουνισμό, που είναι ο επαναστατικός μας στόχος.
Το κόμμα μας από το 1972 μέχρι σήμερα, στην ιστορία 49 χρόνων, πάλεψε υιοθετώντας την πολιτική γραμμή που καθόρισε ο σύντροφος Ιμπραήμ Καϊπάκαγια. Σ’ αυτόν τον άξονα πραγματοποιώντας οκτώ συνδιασκέψεις (1978, 1981, 1988, 1991, 1993, 1995, 2002, 2007) οργάνωσε την βούληση του κόμματος στην ταξική πάλη. Το 2019 πραγματοποιώντας το πρώτο Συνέδριό του συστηματοποίησε την γραμμή του Καϊπάκαγια σε επίπεδο προγράμματος και στη βάση των εξελίξεων και της εμπειρίας των 49 χρόνων καθόρισε την βούληση να συνεχίσει στην γραμμή του συντρόφου Καϊπάκαγια.
Στην περίοδο 49 χρόνων το κόμμα μας έχασε τον ιδρυτή του κόμματός μας τον ηγέτη Ιμραήμ Καϊπάκαγια, τους Γενικούς γραμματείς του κόμματος Σουλεϊμάν Τζιχάν (Süleyman CİHAN), τον Καζιμ Τσελίκ (Kazım ÇELİK) και τον Μεχμέτ Ντεμίρνταγ (Mehmet DEMİRDAĞ), δεκάδες κομματικά στελέχη και εκατοντάδες μαχητές στον διεξαγόμενο πόλεμο ενάντια στην φασιστική δικτατορία. Το κόμμα μας ποτέ δεν κατέβασε την σημαία του κομμουνισμού στο διάστημα που άρχισαν οι παλινορθώσεις με τον θάνατο του συντρόφου Στάλιν και ολοκληρώθηκαν με τον θάνατο του συντρόφου Μάο Τσετούνγκ. Απέναντι στις γενικευμένες ιδεολογικές επιθέσεις που προκάλεσε η παλινόρθωση του καπιταλισμού δεν αποκήρυξε την στρατηγική του λαϊκού πολέμου σχετικά με την κατεύθυνση της επανάστασης, τις αρχές του ΜΛΜ και τα συμφέροντα του προλεταριάτου. Στην περίοδο της πολιτικής ήττας του προλεταριάτου, προχώρησε την εκπροσώπηση των συμφερόντων του σε ύψιστο βαθμό στην επικράτεια της χώρας, δίνοντας μάρτυρες με μια ασυμβίβαστη στάση σε επίπεδο αρχών της κοσμοθεωρίας του στην πορεία προς τον κομμουνισμό.
Το κόμμα μας στα 49 χρόνια ιστορίας του αντιμετώπισε αρκετές φραξιονιστικές διαδικασίες με δεξιές και αριστερές αποκλίσεις. Το 1988 ο εκπρόσωπος της αριστερής πτέρυγας της μικροαστικής αγροτιάς, φραξιονιστής με μια άποψη που αγνόησε την κομματική αντίληψη, προϊόν της άποψης της απόλυτης στρατιωτικής προοπτικής, DABK (Περιφερειακή Επιτροπή Ανατολικής Ανατολίας), αποχώρησε από το κόμμα. Το 1994 η άποψη για απόλυτη στρατιωτική προοπτική κέρδισε έδαφος στην ηγεσία του κόμματος με αποτέλεσμα ένα οργανωτικό πραξικόπημα ενάντια στην αντίληψη και την γραμμή του κόμματος. Το κόμμα μετά από αυτό το βαρύ πραξικόπημα ανασυγκροτήθηκε και ορθοπόδησε στην κατεύθυνση του ΜΛΜ. Πρόσφατα εμφανίστηκε μια φράξια με κέντρο το εξωτερικό, που μετέτρεψε σε ευκαιρία το κενό που δημιουργήθηκε από το εχθρικό χτύπημα ενάντια στο κόμμα και υπερασπίστηκε μια δεξιά διαλυτική γραμμή στην αντίληψη και την γραμμή πάλης του κόμματος. Αυτοί οι λιποτάκτες του κόμματος και του πολέμου που ήταν αδύναμοι από άποψη επαναστατική και αγωνιστική αποχώρησαν από το κόμμα το 2017. Από το 1972 μέχρι σήμερα το κόμμα μας αντιμέτωπο με μικρά και μεγάλα, δεξιά και αριστερά πραξικοπήματα, με φραξιονιστικές επιθέσεις, μέσα σ’ αυτήν την πάλη ενστερνίστηκε πιο ισχυρά την γραμμή του.
Το κόμμα μας από το 1972 μέχρι σήμερα δεν παραιτήθηκε από την κομμουνιστική υπόθεση. Παρέμεινε προσηλωμένο στην αναγκαιότητα και στην συνέχιση της στρατηγικής του Λαϊκού Πολέμου και στον ανταρτοπόλεμο σαν βασικό κρίκο της ταξικής πάλης στην χώρα μας. Δεν υποχώρησε από την παράνομη δομή του, τις βασικές αρχές και την πάλη των δυο γραμμών. Από το 1972 μέχρι σήμερα εκπροσωπεί το προλεταριάτο παρεμβαίνοντας σε κάθε εξέλιξη και καθορίζοντας μια σειρά πολιτικών και κατευθύνσεων σχετικά τις τακτικές της επανάστασης. Συνέχισε και συνεχίζει την αγωνιστική και καθαρή ιδεολογική πάλη απέναντι στα κάθε είδους ρεφορμιστικά, ρεβιζιονιστικά, οπορτουνιστικά, τροτσκιστικά, διαλυτικά και αντι ΜΛΜ ρεύματα. Με αυτά τα εφόδια και τις εμπειρίες συνεχίζει με την βούληση να εκπληρώσει τα βασικά καθήκοντα της ταξικής πάλης σήμερα.
Ο Λαϊκός Στρατός TİKKO και η οργάνωση νεολαίας TMLGB με τις αγωνιστικές και οργανωμένες προσπάθειες εκπληρώνουν τις ευθύνες τους κάτω από την ηγεσία του κόμματος.
Ζήτω το κόμμα μας το TKP/ML που βαδίζει στην φωτεινή πορεία του ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ – ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΥ – ΜΑΟΪΣΜΟΥ
