Η αντίσταση του κόμματός μας στο Μερτζάν – Σάχβερντι, είναι η επιμονή στον Λαϊκό Πόλεμο!
Κοιτώντας τους συντρόφους και το λαό που ελπίζουν στην επανάσταση, που νοιώθουν ελεύθεροι βλέποντας το όπλο στο χέρι, αυτοί που αισθάνονται ευθύνη της εξουσίας απέναντι την καταπίεση και την τυραννία συνεχίζουν την πορεία. Στις 5-6 Αυγούστου, στα βουνά Μερτζάν του Οβατζίκ της Ντερσίμ, 6 μαχητές του TİKKO που είναι συνδεδεμένο με το κόμμα μας, αγκάλιασαν τον θάνατο με την συνείδηση της «κόκκινης εξουσίας».
Με την συνείδηση ότι είναι πιο πικρό να χάνει η ζωή το νόημά της από την απώλεια ζωής, επέλεξαν να ριχτούν με όλο τους το είναι στην ταξική πάλη και ακόμη πιο σημαντικό στην πάλη για την εξουσία με την καθοδήγηση του κομμουνιστικού κόμματος. Εκείνοι, επέλεξαν να χαράξουν τον κόκκινο δρόμο με το αίμα τους πριν παγώσουν οι κάννες τους, με την πλήρη συνείδηση των συνθηκών στις οποίες προσπαθούν να αποκαταστήσουν κάθε τι σε σχέση με ηττοπαθή επιχειρήματα για τις αδυναμίες του ανταρτοπόλεμου, αυτών που μετέτρεψαν την διαφυγή τους από το κόμμα και την πάλη με «τις εκστρατείες ελευθερίας» σε «μανιφέστο κομμουνιστικοποίησης», με τις κραυγές ότι στο όνομα της επανάστασης πρέπει να σιγήσουν τα όπλα, με επιχειρήματα όπως «η εξουσία είναι όνειρο», καταδικάζουν τον λαό σε έναν ονειρικό κόσμο όπου με την κατεύθυνση του κοινοβουλευτισμού μπορεί να σπάσει την πολιορκία της φασιστικής δικτατορίας.
Οι μαχητές του TİKKO κατά την διάρκεια μιας επιχείρησης εντοπίστηκαν από τον εχθρό. Απέναντι σ’ αυτήν την πολιορκία οι αντάρτες και οι σύντροφοί μας με ακλόνητη στάση αντιστάθηκαν και προσπάθησαν να ανατρέψουν την κίνηση του εχθρού. Με το αντάρτικο πνεύμα και το ιδεολογικό φορτίο του μαχητή του TİKKO έδειξαν την αποφασιστικότητα και πίστη φωνάζοντας μέχρι την τελευταία ανάσα τους τα συνθήματα του κόμματός μας. Σ’ αυτή τη σύγκρουση το μέλος της στρατιωτικής διοίκησης της περιοχής Taylan (Mustafa Sarıca) μαζί με τους συντρόφους και μαχητές Samet (Tanju Er) Mahir (Mehmet Keleş), Yetiş (Tarık Akın), Haydar (Zeynel Çakıl), Yusuf (İlker Tezer) μπήκαν στο καραβάνι των αθανάτων.
Το τελευταίο διάστημα η φασιστική δικτατορία εφαρμόζει ένα ασύμμετρο πόλεμο σε μια επίθεση με όλα τα μέσα στο τουρκικό Κουρδιστάν. Οργανώνει μια φονική μηχανή βομβαρδίζοντας τις αντάρτικες περιοχές με πολεμικά αεροπλάνα και προηγμένα μέσα τεχνολογίας, με χρήση χημικών όπλων, στέλνοντας μισθοφορικό στρατό στην ευρύτερη περιοχή και δημιουργώντας δίκτυα συνεργατών και πληροφοριοδοτών. Σ’ αυτή τη διαδικασία όπως και την δεκαετία του 1990 πρόσθεσε στο σαμποτάζ το κάψιμο των δασών. Οι προσπάθειες στην κατεύθυνση της εκκαθάρισης και του περιορισμού των αντάρτικων περιοχών δείχνει την απόγνωση του φασισμού απέναντι στους αντάρτες. H επιδρομή στην φύση περιέχει μια επιθετικότητα ενάντια στον δίκαιο αγώνα μας. Ταυτόχρονα στοχεύει στον εκφοβισμό του λαού με τον ψυχολογικό πόλεμο. Αναμφίβολα, καμία απ’ αυτές τις επιθέσεις δεν θα εμποδίσει το ενδιαφέρον του λαού για τον επαναστατικό αγώνα, την ευρηματικότητα, την επιμονή και την αποτελεσματικότητα των ανταρτών να ανατρέψουν όλες τις επιθέσεις.
Όλες οι αντάρτικες δυνάμεις και οι μονάδες ανταρτών που είναι συνδεδεμένες με το κόμμα μας που δίνουν τον αγώνα για την εθνική, κοινωνική απελευθέρωση, οργανώνουν την αντίσταση θανάτου ενάντια στην πολιορκία και την εκκαθάριση. Εκεί σίγουρα θα υπάρχουν απώλειες και υπάρχουν. Τα τρία τελευταία χρόνια δεκάδες αντάρτικες δυνάμεις έπεσαν μάρτυρες σ’ αυτές τις καταστρεπτικές επιχειρήσεις. Εκατοντάδες αντάρτες έπεσαν στην πάλη για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση αντιστεκόμενοι ενάντια σ’ αυτές τις επιχειρήσεις δηλώνοντας την αποφασιστικότητα και την πίστη τους στην επανάσταση. Μετά τους 6 συντρόφους μας που έπεσαν μάρτυρες στις 5-6 Αυγούστου, στην Ντερσίμ ο Atakan Mahir (İbrahim Çoban), μέλος της ΚΕ του PKK, μέλος του συμβουλίου στρατιωτικής διοίκησης του HPG και διοικητής στην περιοχή της Ντερσίμ έπεσε μάρτυρας μαζί με 10 αντάρτες του PKK.
Λαέ της Τουρκίας, του κουρδικού έθνους και των διαφόρων εθνοτήτων,
Απέναντι στις απώλειες των ανταρτών το τουρκικό κράτος επιχαίρει. Το τουρκικό φασιστικό κράτος απέναντι στις απώλειες μαχητών του κόμματός μας κραυγάζει ότι νίκησε και ότι αποτέλειωσε τις αντάρτικες δυνάμεις μας. Οι απώλειες μας είναι βαριές. Συνοδέψαμε στο ξόδι τους τον καθένα από τους 6 συντρόφους μας που ήταν δεσμευμένοι με όλο τους το είναι στην μάχη με όρκους υποταγής στα ιδανικά τους. Όμως εκείνοι για άλλη μια φορά, με μια ακλόνητη στάση, όπως οι εκατοντάδες μάρτυρές μας πριν απ’ αυτούς αγκάλιασαν τον θάνατο με την επιμονή στον λαϊκό πόλεμο, για να τραβήξουν ψηλά την κόκκινη προλεταριακή σημαία, με την αποφασιστικότητα στην πάλη για την εξουσία, την Λαϊκή Δημοκρατική Επανάσταση, με την ευθύνη της αδιάλλακτης στάσης στην πάλη για τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό και απέδειξαν συνειδητά με κόστος ζωής ότι είναι ιστορική και επίκαιρη ευθύνη.
Τώρα, είναι ο καιρός να γεμίσουμε τις θέσεις των συντρόφων μας, κόντρα στην πολιορκία του φασισμού, στην απελπισία και την απόδραση. Το κόμμα μας το TKP/ML θα αντιμετωπίσει αυτές τις επιθέσεις αγκαλιάζοντας ακόμη πιο σφιχτά την γενική πολιτική γραμμή. Θα συνεχίσει να επιμένει στον ένοπλο αγώνα, θα αναπτύξει τις κινήσεις για την προοπτική της εξουσίας μαζί με το ανταρτοπόλεμο. Οι απώλειές μας θα είναι ένας λόγος να δούμε τις ήττες της τακτικής σαν δάσκαλο για την νίκη, για την καλύτερη κατανόηση του πολέμου, για να κάνουμε πιο σαφή τον στόχο.
Τα γενναία βλαστάρια του λαού μας, σήμερα όπως και χθες, με την συνείδηση «ότι δεν στοχεύουν σε βελτιώσεις αλλά στην εξουσία» θα πυκνώσουν τις γραμμές του κόμματός μας και του λαϊκού μας στρατού. Ήδη από τώρα τα στελέχη μας, οι αγωνιστές μας και οι υποστηρικτές μας είναι καλύτερα προετοιμασμένοι από χθες και διαμορφώθηκαν για να καλύψουν τα κενά που άφησαν οι μάρτυρές μας, να ολοκληρώσουν αυτά που άφησαν μισά, για να συνεχίσουν τον δρόμο τους μετατρέποντας το μίσος και την οργή σε συνειδητή αποφασιστικότητα, δίχως να φοβούνται επειδή εκείνοι έπεσαν με το όπλο στο χέρι. Εδώ είναι που το αγκάλιασμα του θανάτου αναπόφευκτα θα ενσταλάξει στους συντρόφους τους αυτό το θάρρος.
Οι σύντροφοί μας έγιναν σημείο αναφοράς στο σήμερα, γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της ιστορίας, έγιναν η ελπίδα για το μέλλον. Εκείνοι έζησαν και πέθαναν αγκαλιάζοντας τον θάνατο σαν κομμουνιστές μαχητές και άλλαξαν ολοκληρωτικά την αντίληψη της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων λαϊκών μαζών για την συντριβή των αλυσίδων που τους κάρφωσαν στα χέρια, τα πόδια και το μυαλό με την κρίσιμη δύναμη των όπλων. Εκείνοι, απέναντι στο εσωτερικό πρόβλημα που πέρασε το κόμμα μας, στην αποχώρηση από την μάχη βαδίζοντας στην γραμμή του κόμματός μας πέρασαν στην μνήμη και την συνείδηση του κόμματός μας.
Απέναντι στα αντιδραστικά μικροαστικά ρεύματα της εποχής της περιόδου με την θέληση να προχωρήσουν την κομμουνιστική γραμμή και την διαδρομή του Kaypakkaya, έδωσαν τον κόπο τους και στη συνέχεια την ψυχή και τη ζωή τους. Αυτή η θαρραλέα στάση τους ανταποκρίνεται στις ιδεολογικές- πολιτικές και οργανωτικές ανάγκες της εποχής, φορτώνει το κόμμα μας με ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη να σταθεί πιο αποφασιστικά και συνειδητά στην ιδεολογικοπολιτική γραμμή. «Ο φασισμός αργά ή γρήγορα θα ανατραπεί» ήταν για τους συντρόφους μας μια ιστορική αντίληψη. Τώρα είναι η ώρα να πυκνώσουν οι γραμμές κάτω από την καθοδήγηση του κόμματός μας του TKP / ML, να πλησιάσουμε πιο πολύ τα επαναστατικά ιδανικά των μαρτύρων με την ιστορική και κοινωνική γνώση του Μαρξισμού-Λενινισμού-Μαοϊσμού.
Τιμή και δόξα στους 6 Αντάρτες του TİKKO που πέρασαν στην αθανασία στην μάχη!
Δεν είναι η αντίσταση στον θάνατο στο Mercan-Şahverdi, είναι το μανιφέστο της αντίστασης!
Χίλιους χαιρετισμούς σ’ αυτούς που αγωνίζονται με το όπλο στο χέρι!
Η οργή μας για τους μάρτυρες δεν καταλαγιάζει, οξύνει το ταξικό μίσος και την πεποίθησή μας για τη νίκη!
Οι αντάρτες δεν πεθαίνουν, ζήτω ο λαϊκός πόλεμος!
Ζήτω η λαϊκή δημοκρατική επανάσταση, η πάλη για τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό!
Ζήτω το κόμμα μας το TKP/ML , TİKKO, TMLGB!
ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας / Μαρξιστικό Λενινιστικό
TKP/ML-MK
Αύγουστος 2018